Dzięki dużej ilości badań prowadzonych na polu podróży międzygwiezdnych i z zastosowaniem wydajnych silników napędzanych izotopami boru, germanu i uranu (odpowiednio boranium, gramanium i uranium) umożliwiony został dostęp do podróży międzygwiezdnych.
Sposób podróżowania opiera się na odbywaniu kilku skoków w zwiniętej przestrzeni. Jeden skok to mniej więcej odległość równa rokowi świetlnemu. Przygotowanie okrętów floty do skoku zajmuje ponad godzinę. Wiążę się to z olbrzymią ilością obliczeń jakie trzeba przeprowadzić po zatrzymaniu statku w celu prawidłowego ruchu w przestrzeni kosmicznej.