System - Podręcznik MG - Bazy gwiezdne

Wnętrze stacji kosmicznej  Kel-Moriani Combine Ehelon 2
http://jparked.blogspot.com

Bazy gwiezdne to oczywiście konstrukcje kosmiczne składające się z połączonych modułów na wytrzymałym szkielecie. Większość z nich posiada generatory grawitacji dzięki zasilaniu ich przez wysoko wydane elektronie jądrowe i plazmowe czy z wykorzystaniem  innych źródeł energii (antymateria).  Bazy dzielą się na kilka klas w zależności od ich wielkości i przeznaczenia.





Podział stacji  kosmicznych

Klasa Bazy	Opis stacji
1	Stacja wielkości małego miasta lub większa, kilka fabryk, bardzo duże możliwości obrony, ze wszystkimi dostępnymi modułami, duża obsada wojskowa, doki na kilkadziesiąt statków, możliwość budowania wszelkich kadłubów gwiezdnych, oczywiście grawitacja, akcelerator masowy, przypomina największe stacje w Star Trek, duże możliwości zmiany położenia poza grawitacje planety, nawet w ramach systemu planetarnego – Gwiazda Śmierci
2	Moduły mieszkalne na kilkaset osób, grawitacja, kilka ośrodków badawczych, duża część przeładunkowa, silna obrona, możliwość przyjmowania wycieczek i produkowania średnich kadłubów, fabryki, możliwość ostrzelania powierzchni planety jak też niewielkie możliwości zmiany położenia poza zasięg grawitacji planety
3	Stacja z niewielkim dokiem produkcyjnym, małą fabryką, załoga do kilkudziesięciu ludzi, stacja badawcza, doba obrona, możliwy akcelerator cząstek, średnimi możliwościami obrony, kilka statków może dokować jednocześnie, grawitacja, stacja nadawczo/odbiorcza, możliwość produkcji małych kadłubów kosmicznych, możliwość ostrzelania powierzchni planety
4	Mały fort z niewielkimi możliwościami obronnymi i możliwym akceleratorem cząstek, załoga to góra 30 ludzi, brak możliwości budowania kadłubów kosmicznych, stacja nadawczo / odbiorcza, grawitacji brak
5	Mały fort orbitalny, wielkości naszego MIRA, praktycznie bezbronny, ze stacja nadawczą, brak możliwości budowy kadłubów kosmicznych, brak grawitacji

Moduły z których składają się bazy:
Stacje przeładunkowe i dotyczą tu zwykle sprzętu i ludzi oczywiście. Nad planetą może się unosić kilka takich mniejszych baz. Z nich to zawsze zaczyna się podróż ku gwiazdom.
Stacje badawcze różnego rodzaju. Od badań wpływu kosmosu na psychikę do sprawdzania szybkości wzrostu roślin w warunkach braku grawitacji lub badania o przeznaczeniu wojskowym. W takich stacjach często „hoduje się” oddziały duchów.
Stacje bojowe zwykle wykorzystywanych do obrony planety przed inwazjami itp. wypadkami. Są ośrodkiem przeładunkowym wojska. Są w stanie zbombardować planetę jak i wrogą flotę. Mają różny stopień rozwoju, zależy od wielkości stacji i możliwości umieszczenia modułów bojowych i obronnych. Zwykle umożliwia zbombardowanie planety.
Stacje tachionowe  to stacje nadawczo odbiorcze umożliwiające kontakt pomiędzy planetami bez strat czasu poprzez wykorzystanie tachionów (cząsteczki z możliwością teleportacj). Potrzeba do tego naprawdę dużej energii i może być nieraz niebezpieczne.
Doki są zwykle częścią odpowiedzialną za przyjmowanie statków kosmicznych jak i budowanie ich kadłubów. Wielkość doków uzależniona jest od wielkości bazy gwiezdnej.
Grawitacja wynalezienie sztucznej grawitacji znacznie przyspieszyło czas poznawania kosmosu i umożliwiło w miarę przyjemne podróżowanie prze kosmiczną pustkę. Potrzeba jednak do tego dużych źródeł energii i tylko duże stacje są w stanie zapewnić grawitację na swoim obszarze dookoła środka bazy. Generatory generalnie można umieszczać w kilku miejscach jednak nadal najwygodniej jest je umieszczać w centrum bazy i dlatego właśnie mają charakterystycznie kulisty kształt. Czasem zdarzają się inne ale to rzadkość.
Moduły mieszkalne pozwalają na przyzwoite życie w stacji. Mieszczą od kilku do kilkudziesięciu ludzi jednorazowo i można je wielokrotnie dublować w ramach wielkości całej stacji.
Ze wszystkich rodzajów baz można się połączyć z planetą nad którą stacjonuje ( o ile wszystko jest ok. i działa). Z użyciem satelitów jest możliwe połączenie się z bazą nawet jeśli znajduje się ona po przeciwległej stronie planety.

Maksymalna ilość modułów możliwych do przyłączenia to generalnie klasa stacji x10. Jednak moduły typu Grawitacja zajmują bardzo dużo miejsca stąd możliwość ich stosowania dopiero na większych stacjach. Należy pamiętać że jeśli chcemy stworzyć nie automatyczną stację należy przewidzieć w niej moduł mieszkalny. Resztę zostawiam rozsądkowi i logice MG. Pamiętajcie że strzelanie na stacji może okazać się bardzo niebezpieczne a stacja Klasy 5 to nic ponad rurę z kilkoma urządzeniami na pokładzie.

Budowa stacji trwa średnio 6 – klasa stacji lat . Jednak aby zbudować stację klasy 1 jest potrzebna olbrzymia ilość środków i przy słabo zaludnionych planetach może trwać kilka razy dłużej. Nie da się przyciągnąć stacji gwiezdnej z innego układu planetarnego bez użycia gwiezdnych wrót o olbrzymich możliwościach czy ogromnych silników międzygwiezdnych.

Można powiedzieć,  że tak bazy Protosów jak i Terran są do siebie podobne pod względem występujących w nich modułów. W przypadku Protosów występują jednak dodatkowe elementy. Są to:
Generatory energetyczne tworzą one z pomocą „duchów” wbudowanych w bazę osłony energetyczne dookoła bazy gwiezdnej. Moc takiej osłony może dochodzić do kilku tysięcy punktów. Wynosi , licząc poziomy baz od 2000 punktów przy klasie 5 bazy do +2000 na każdy następny poziom.  Nie widziano bazy gwiezdnej Protosów klasy 1 . Mówi się że może być wielkości małego księżyca i potrafi poruszać się poprzez systemy planetarne dzięki silnikom międzygwiezdnym..

W wypadku uszkodzenia poszycia bazy osłona chroni także od próżni, jednak z czasem osłabia się w tempie 1 punktu na minutę. Pozostały czas umożliwia zwykle naprawę uszkodzeń.

Działo cząsteczkowe spotykane także na statkach – matkach Protosów umożliwia zbombardowanie, a właściwie spalenie powierzchni planet. Używane bardzo rzadko, w szczególnych wypadkach np. przeciwko planetom w całości opanowanym przez Zergów lub też do uniemożliwienia zamieszkania planet. Taka planeta zamienia się w jeden wielki, radioaktywny obiekt. Dział umożliwia także strzelanie do dużych statków kosmicznych – z wiadomym skutkiem.

Baterie mają pomóc w szybkim regenerowaniu osłony energetycznej innych statków Protosów przylatujących do bazy. Robi to z szybkością 1 punktu / sek.

Maskowanie jest jednym ze starszych, a jednocześnie ciekawszych metod do urywania bazy gwiezdnej. Generator taki umożliwia zamaskowanie bazy bez możliwości jej zobaczenia bez odpowiednich środków jak radary czy promieniowanie. Generatory są jednak ta tyle duże że jest możliwa ich instalacja tylko w bazach klasy 1,2 i 3.

Silniki gwiazdowe to pochodna silników budowanych dawniej przez Xel’naga w swoich statkach. Umożliwiają podróżowanie całej bazie gwiezdnej w zasięgu planetarnym i nawet galaktycznym. Olbrzymie ilości energii potrzebne do stworzenia odpowiedniego ciągu wymagają olbrzymich nakładów energetycznych i przez to rzadko podejmuje się akcje skoków międzygwiezdnych całą bazą gwiezdną, ale trzeba pamiętać, że nie jest to niemożliwe. Mniejszej mocy silniki są stosowane w kosmicznych statkach Protosów.
I tu zachodzi jedna różnica pomiędzy napędami Protosó a Terran. Silniki Protosów nie zanieczyszczają przestrzeni i jest możliwe wykonanie skoku nawet w pobliżu planet bez zagrożenia dla nich.


grafika pochodzi z http://jparked.blogspot.com/