09 maja 2011

System - Podręcznik MG - Promieniowanie

Jednym z typowych zagrożeń na polu walki Strefy Zero jest promieniowanie. Wydzielane jest tak przez wiele broni wysokooenergetycznych (plazma oraz lasery pokładowe) jak i silniki niektórych statków do oczywistych źródeł do których można zaliczyć wybuchy atomowe/termojądrowe, elektrownie atomowe lub promieniowanie kosmiczne.

Wpływ niewielkich dawek promieniowania na organizm jest niemal niezauważalny, problemem jest jednak czas w jakim osoba została poddana promieniowaniu oraz siła źródła promieniowania.

Nowoczesne kombinezony przeciwpromienne potrafią zatrzymać w dużym stopniu ograniczyć stopień napromieniowania noszącej go osoby ale nigdy nie pochłoną go w całości. Kombinezony poddane długotrwałemu działaniu promieniowania stają się w końcu same jego źródłem i zwykle trzeba je utylizować.
W ramach mechaniki systemu poziom napromieniowania został podzielony na etapy, rozróżniające stopień w jakim osoba została napromieniowana. Skutki promieniowania (i kumulacji) są podane przy poszczególnych poziomach. Jest to także uproszczenie realnych działań promieniowania (polecam wikipedie) względem mechaniki systemu.
Przeciwko napromieniowaniu NIE MA testu spornego czy osoba została napromieniowana!
Dziej się to automatycznie i tylko od MG zależy w jak dużym stopniu postać zostanie napromieniowana.
Oddzielnie wykonuje się tylko sporny test przyjęcia promieniowania. Jest to sprawdzenie czy osoba poddana promieniowaniu nie będzie podlegać jego krótkotrwałemu działaniu (martwica tkanek, biegunki, białaczka) długotrwałemu wpływowi (choroba popromienna)  lub czy też nie umrze na jego skutek.
W przypadku długiego okresu przebywania w obszarze promieniowania test przyjęcia promieniowania wykonuje się min. co 1h. Każdy kolejny test obciążony jest karnym modyfikatorem do niego ze względu na kumulację promieniowania w ciele postaci. Modyfikator jest podany przy zestawieniu poziomów promieniowania.
 Test przyjęcia promieniowania wynika z WYT postaci + osłona wynikająca z rodzaju noszonej osłony minus trudność (modyfikator) wynikająca z poziomu napromieniowania. Dzieli się na trzy obszary

poziom śmiertelny- czy w wyniku napromieniowania osoba umarła.

poziom popromienny - czy w wyniku napromieniowania osoba jest ofiarą choroby popromiennej wymagającej długotrwałego leczenia w wyspecjalizowanym ośrodku


poziom skutków - czy promieniowanie spowodowało widoczny wpływ na organizm (poparzenia, uszkodzenia skóry, bóle głowy, nudności i wymioty, biegunka itp.


Test wygląda w następujący sposób


Najpierw ustalamy sumę WYT + Używana Osłona  - modyfikator napromieniowania podany przy poziomie napromieniowania (ten może być dodatni jak i ujemny). Są podane 3 zakresy zależne od poziomów napromieniowania. 


W celu wyjaśnienia posłużymy się przykładem pilota myśliwca, który został poddany promieniowaniu po tym jak została uszkodzona osłona silnika jego myśliwca. MG określił, że wydzielane promieniowanie jest słabe, zaś pilot nosi standardowy kombinezon pilota dostosowanego do odbywania lotów w próżni (osłona +4). Pilot ma wytrzymałość +2.

Ustalamy zakresu dla test przyjęcia dla napromieniowania słabego

test śmiertelny: WYT(2) + Osłona (4) - modyfikator (+6)  = 10  - jeśli wyjdziemy powyżej 10 testem k10 (czyli właściwie krytyczne niepowodzenie) postać zostanie śmiertelnie napromieniowana.

test popromienny : WYT(2) + Osłona (4) - modyfikator (+4)  = 8  - jeśli wyjdziemy testem k10 między 9 a 10  postać będzie cierpiała skutki w postaci choroby popromiennej (do wyleczenia),modyfikator wykonywania czynności -2. Tutaj należy zauważyć, że wyrzucenie 10 na k10 oznaca krytyczne niepowodzenie i przerzut.


test skutków : WYT(2) + Osłona (4) - modyfikator (+2)  = 6  - jeśli wyrzucimy 7-8  na k10 postać zostanie napromieniowana miejscowo (np. oparzenie popromienne), modyfikator wykonywania czynności -1 do wyleczenia obrażenia.


Wykonujemy następnie rzut k10 i porównujemy z powyższym zestawieniem.


porównując to z przypadkiem gdzie osoba zostanie poddana promieniowaniu wysokim powyższe zestawienie będzie wyglądało następująco:
śmiertelne: 2 + 4 + 2 = 8 czyli powyżej 8 nastąpi śmierć postaci.
popromienne: 2 + 4 + 0 = 6 czyli  rzut 6 i 7 oznacza chorobę popromienną
skutków: 2 + 4 + (-2) =  4  czyli  rzut 5 i 6 oznacza poddanie skutkom promieniowania


Poziomy napromieniowania

Poniżej znajduje się mechniczne (dla systemu) zestawienia stopni napromieniowania oraz wymagany test przyjęcia promieniowania.

Napromieniowanie słabe - występuje zwykle w wyniku krótkotrwałego przebywania w pobliżu terenu napromieniowanego, zjedzenia niewielkich ilości napromieniowanego pożywienia, długotrwałego (miesiące) przebywania w pobliżu źródeł promieniowania (np. uszkodzone środki ochrony w elektrowni atomowej czy na statku z silnikami atomowymi). Objawy to obniżona ilość czerwonych krwinek, możliwe oparzenia poradiacyjne obszarów ciała, obniżona odporność na choroby, w niektórych przypadkach czasowa (do 1 roku) niepłodność. Zwykle objawia się po kilku-kilkunastu dniach od przyjęcia dawki promieniowania (po okresie 3k10 dni). 
Wyleczenie jest możliwe  (trudność 10) i trwa 2k10 tygodni. Test przyjęcia +6/+4/+2. Modyfikator długiego przebywania (test co 1h) -1.


Napromieniowanie średnie - spowodowane długim okresem przebywania na terenie napromieniowanym, obecność / praca przy niezabezpieczonym źródle promieniowania, uszkodzenia osłon reaktorów silników statków, kąpiel w radioaktywnej sadzawce.  Objawy j.w. przy napromieniowaniu słabym, znaczne osłabienie organizmu (białaczka), wymioty, poparzenia i silnie alergiczne reakcje skóry, skaza krwotoczna. Objawy pojawiają się w ciągu kilku-kilkunastu godzin od przyjęcia szkodliwej dawki promieniowania (2k10 godzin).
Wyleczenie jest możliwe  (trudność 10) i trwa k10 miesięcy.Test przyjęcia +4/+2/+0. Modyfikator długiego przebywania (test co 30min) -2.

Napromieniowanie wysokie - obecność w bezpośrednim promieniu oddziaływania wybuchu atomowego, spędzenie kilkunastu godzin w radioaktywnym terenie, uszkodzona osłona przeciwpromienna w czasie przebywania w przestrzeni kosmicznej, Objawy j.w. oraz drżenie rąk, zwidy, wymioty, omdlenia, utrata równowagi, krwawa biegunka. Objawy występują w kilka godzin od poddania się wpływowi promieniowania. (k5). W wielu wypadkach kończą się śmiercią (50-100%)  w ciągu kilku kilkunastu dni. Wyleczenie jest stosunkowo możliwe (trudność 15) i trwa k10 miesięcy. Test przyjęcia +2/0/-2.
Modyfikator długiego przebywania (test co 10min) -4.


Napromieniowanie krytyczne  - wyciąganie prętów paliwowych rękoma (lub stanie obok nich), wypicie radioaktywnego płynu, efektem są wszystkie czynniki powyżej, praktycznie niemożliwe jest uratowanie takiej osoby (trudność 20), śmierć w ciągu 2k10 godzin. Leczenie bez dostępu do najnowszych technologii (cyber,nano i bio) trwać może latami - decyzja MG.Test przyjęcia -4/-6/-8. Modyfikator długiego przebywania (test co 1min) -6.


Leczenie
Zwykle leczenie osób poddanych promieniowaniu odbywa się w specjalistycznych ośrodkach. W przypadku poddaniu promieniowaniu i otrzymaniu jedynie jego skutkom wystarcza zwykła opieka medyczna (leczenie oparzeń, chorób wynikających z obniżonej odporności, transfuzja krwii), przy poddaniu chorobie popromiennej wymagane jest chemioterapia, przeszczepy szpiki, chirurgiczne usuwanie martwych tkanek, nanotechnologiczne usuwanie napromieniownych tkanek, amputacje itp.
Poziomu śmiertelnego oczywiście nie da się leczyć.


Obrazek pochodzi z
http://www.mysafetysign.com/Safety-Signs/Radiation-Authorized-Personnel-Sign/SAF-SKU-S-2936.aspx

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Tu możesz wstawić swój komentarz